4. اینم نداریم.

چون این‌جا آخر دنیاست و هیچی پیدا نمی‌شه و هی یادمون می‌ره وقتی می‌ریم داخل شهر چای بخریم، یک جعبه چای کیسه‌ای که معلوم نیست کی خریده شده رو از ته کابینت پیدا کردیم و ازش استفاده می‌کنیم. دیروز با یک عدد کیسه توی قوری، تا شب نفری حداقل 2 لیوان ازش مصرف کردیم. خونه دانشجویی که نگرفتم، ولی خوب داره واسم شبیه‌سازی می‌شه.

4. اینم نداریم....

بعد از دیدن قانون جدید هزینه‌های آزادسازی مدرک -چون گروگان گرفته‌اند و باید پول بدیم آزادش کنیم- و فکر کردن به همه‌ی وقت و هزینه‌های جانبی که برای درس خوندن خرج کردم، فکر می‌کنم تمام این مدت داشتم گول می‌خوردم؛ گول با طعم تحقیرهای استادها و حراست و بدبختی‌های زندگی دور از خانواده. مثل اون وقت‌هایی که دو قاشق تهش مونده و سیر شدی ولی خواهی نخواهی باید تمومش کنی.

4. اینم نداریم....

[پایان سریال مورد علاقه، فکر کردن به رابطه‌ی -موقتن- ایده‌آل جیمی و کیم و اینکه چرا اونطوری تموم شد، اگه طبق خواسته‌ی دیگران حقوق می‌خوندم زندگیم از اینی که هست خراب‌تر می‌شد و خداروشکر که فقط به تماشاش بسنده کردم، عجیبه که بازیگرها رو فقط به چشم خواهری/برادری پسندیدم و در آخر باید دنبال یه سریال جدید بگردم و نمی‌دونم چرا اونی که این رو از روش ساختن جذبم نمی‌کنه.]

4. اینم نداریم....

شب ساعت‌دیواری رو گذاشته بودم گوشه‌ی سالن، که بالای سرم هی صدا نده. بیدار شدم دیدم باز هم صداش میاد. آوردمش اتاق، در رو پشت سرم بستم، گذاشتمش پشت میز، و یادم افتاد می‌خواستم گوشی رو چک کنم که فعلن فقط تو این اتاق آنتن می‌ده. گذاشتمش زیر انبوه ملافه‌های کنج دیوار، این‌طرف تشک و پشتی درست کردم و بعد از جاگیر شدن، دیدم باز هم صداش میاد. چون دیگه نمی‌تونم بلند بشم وانمود می‌کنم که صدایی نمیاد و اصلا ساعت‌دیواری دیگه چیه؟ 4. اینم نداریم....

یک بسته اینترنت ۱۰۰گیگ یک‌ساله خریدم که امید به زندگی‌ام بیشتر بشه و اگه خواستم بلایی سر خودم بیارم، به پولی که دادم فکر کنم و حیفم بیاد. احتمالن بقیه هم این کار رو می‌کنند، آره حتمن.

4. اینم نداریم....